ماءالشعیر
ماءالشعیر یک نوشیدنی تخمیری گاز دار است که یکی از مهمترین عواملی که باعث محبوبیتش شده است ، به خاطر همین گاز و کف آن است.
گازدار شدن ماءالشعیر
پس از اینکه مراحل تخمیر و صاف شدن ماءالشعیر تمام شد ، آماده بطری شدن می گردد که البته در این مرحله هنوز گاز و کف قابل مشاهده ای ندارد و آبجوسازان برای گازدار کردن آن به دو روش اقدام می کنند.
لیوان و بطری ماءالشعیر
- گازدارشدن طبیعی در بطری
- تزریق گازکربنیک توسط تجهیزات ویژه
روش اول همان روش طبیعی و معمول آبجو سازی خانگی است که حدود 10 روز زمان می برد . این روش عبارت است از اضافه کردن مقداری قند ساده ی قابل تخمیر به ماءالشعیر و سپس بطری کردن آن.
بشکه ماءالشعیر
قند های مور استفاده معمولا شامل : دکستروز ، قند ذرت ، عسل و یا انتخاب آخر شکر سفید ، می باشند.
مخمر های باقی مانده در نوشیدنی ،این قند ها را مصزف کرده و گاز دی اکسید کربن تولید می کنند. این گاز های تولید شده مانند گازهای بوجود آمده در مرحله تخیر توانایی خروج از بطری را ندارند ، پس در مایع حل شده و نوشیدنی گازدار را بوجود می آورند و در هنگام ریختن در لیوان ، به حالت ایجاد کف در سطح نوشیدنی ، خود را نشان می دهد.
ماءالشعیر های خانگی در مرحله گازدار کردن ، مقداری ته ظرف تهنشین میشود که این حالت مشخصه اصلی ماءالشعیرهای خانگی می باشد . نوع خانگی چون فیلتر یا سنتریفیوژ انجام نمیشود خیلی مقوی تر از آبجوی صنعتی است که املاحش کاملاً فیلتر می گردد.
نکته : دقت کنید که در مرحله ی بطری کردن نباید بیشتر از حدی که در دستور تهیه آمده، برای کف بیشتر ، قند اضافه کنیم چون احتمال ترکیدن شیشه ها در اثر فشار بیش از حد گاز زیاد است.
و در آخر برای داشتن ماءالشعیر بهتر، لازم است بدانید که : نباید در مرحله ی بطری کردن از مخمر تازه استفاده نماییم چون باعث میشود دوباره تخمیر شدید انجام شده و علاوه بر از دست رفتن طعم و عطر نوشیدنی ، رنگ آن هم کدر و پر از املاح و رسوب شود.